🎏 Barszcz Sosnowskiego A Krwawnik

fot. Adobe Stock Zwalczanie barszczu Sosnowskiego może odbywać się na 2 sposoby: mechanicznie i chemicznie. W Polsce uprawa tej rośliny jest prawnie zakazana. Do obowiązków gmin należy usuwanie roślin, które bardzo często wyrastają przy drogach, rzekach, łąkach czy obrzeżach pól. Uwaga! W Polsce zabronione jest zwalczanie barszczu Sosnowskiego na własną rękę. Mogą to robić jedynie specjalnie do tego przygotowane osoby - ubrane w odzież z materiałów syntetycznych, zakrywającą jak największą część skóry i wyposażone w okulary zasłaniające oczy. Mechaniczne zwalczanie barszczu Sosnowskiego Polega na usuwaniu poszczególnych części rośliny. Kwiatostany usuwane są w pełnym rozkwicie (wcześniej mogą się zregenerować, później - rozsiać nasiona). Wykopuje się również roślinę z całym korzeniem. Można także wycinać barszcz Sosnowskiego - do 10 cm poniżej poziomu gruntu. Warto wiedzieć, że taki sposób zwalczania nie da efektów za pierwszym razem. Działania tego typu muszą być wykonywane regularnie każdego roku. fot. Adobe Stock Chemiczne zwalczanie barszczu Sosnowskiego Bardzo skuteczne w zwalczaniu barszczu Sosnowskiego są herbicydy - preparaty zawierające glifosat i trichlopyr. Warto wiedzieć, że po około 3 tygodniach po ich zastosowaniu, powinno się przeprowadzić głęboką orkę, która pomoże zniszczyć większość nasion zdolnej do bardzo szybkiej regeneracji rośliny. Takie działanie jest niedozwolone na terenach chronionych - w lasach, parkach narodowych czy rezerwatach. Właściwości barszczu Sosnowskiego Barszcz Sosnowskiego to roślina pochodząca z Kaukazu. W Europie Środkowej pojawiła się około XIX wieku. Początkowo była wykorzystywana jako roślina pastewna. Niestety szybko okazało się, że jest niezwykle ekspansywna (jej obecność na danym terenie może zniszczyć nawet 2/3 roślinnego ekosystemu), ale także bardzo niebezpieczna dla człowieka. Kontakt ludzkiej skóry z sokiem ze świeżo ściętego barszczu najczęściej może powodować bardzo silne oparzenia, zapalenia spojówek i powstawanie pęcherzy (łagodzi je zastosowanie maści kortykosteroidowych). Roślina jest niebezpieczna również dla zwierząt - może powodować np. podrażnienie przewodu pokarmowego czy krwotoki wewnętrzne. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana r. Więcej na temat niebezpiecznych roślin:Są piękne, ale szalenie trujące - uwaga na te rośliny balkonowe i ogrodowe!Te rośliny są toksyczne, choć nigdy byś ich o to nie podejrzewała!8 gatunków roślin, na które musisz szczególnie uważać - mogą być toksyczne!

Niedaleko Łukowa od kilku lat często pojawia się tajemnicza roślina o nazwie Barszcz Sosnowskiego. Jakie skutki może spowodować przy kontakcie z człowiekiem?

W czasie letnich spacerów, szczególnie w słoneczne dni, narażeni jesteśmy na ostre poparzenia skóry. Przyczyną może być kontakt z barszczem Sosnowskiego – wysoką, bardzo okazałą rośliną zielną, która swymi nietypowymi rozmiarami przyciąga uwagę zarówno dorosłych jak i dzieci. Rozpoznanie tej niebezpiecznej rośliny może oszczędzić wielu nieprzyjemności. Jak wygląda barszcz Sosnowskiego? Ta okazała roślina zielna dorasta nawet do 4 m! Tworzy grube łodygi, osiągające średnicę 10 cm, które są puste w środku (ale lepiej tego nie sprawdzajmy). Jej ogromne pierzastodzielne liście od razu przykuwają uwagę – osiągają nawet 150 cm długości! Duże kwiatostany w kształcie baldachów z białymi lub różowymi kwiatami mogą mieć ok 50-60 cm średnicy. Dlaczego barszcz Sosnowskiego jest niebezpieczny? Wygląd barszczu Sosnowskiego rodzi ciekawość. Nietypowe, ogromne liście aż proszą się o zerwanie i użycie jako parasolu. Co gorsza, to roślina ruderalna – często pojawia się "znienacka" na nieużytkach, w polanach, zaroślach i na łąkach. Czasem niczego nieświadomi "spacerowicze" próbują przenieść barszcz do ogródka, narażając się na poparzenie i jednocześnie rozprzestrzeniając go. Warto przy tym wspomnieć, że Ministerstwo Rolnictwa i ekologowie próbują zniszczyć populację tego groźnego gatunku. Poparzenia barszczem Sosnowskiego Cała roślina wytwarza toksyczne dla człowieka furanokumaryny. Najsilniej działają w kontakcie ze skórą w upalne i słoneczne dni, powodując oparzenia II i III stopnia (zjawisko fototoksyczności). Zazwyczaj osoba poparzona nie jest świadoma zagrożenia, gdyż objawy pojawiają się po pewnym czasie – dopiero w ciągu następnej doby (jest to zależne od organizmu, ilości światła słonecznego i innych czynników) występują zaczerwienienia skóry, a wkrótce potem pojawiają się charakterystyczne pęcherze z lepkim płynem w środku. Dodatkowo nasz pot na skórze, która miała kontakt z barszczem Sosnowskiego, może nasilić objawy poparzeń. Fot. Ivo Kruusamagi/Wikimedia Commons Delikatne oparzenia barszczem Sosnowskiego. Barszcz Sosnowskiego jest szkodliwy, ze względu na właściwości parzące i alergizujące. Kontakt z rośliną wywołuje reakcje skórne typu: zaczerwienienia, obrzęki, pęcherze porównywalne z oparzeniami. Jak chronić siebie i dzieci? Przede wszystkim należy uczulić dzieci, aby trzymały się z daleka od tej wysokiej rośliny. Zdarza się, że roślina parzy również zwierzęta. Każdy powinien znać konsekwencje kontaktu z barszczem Sosnowskiego. W razie napotkania rośliny należy to zgłosić (informacja na początku artykułu). Jeśli jest to możliwe powinniśmy usunąć barszcz Sosnowskiego i w miarę możliwości, najlepiej go spalić! Starajmy się to robić w pochmurny, chłodniejszy dzień – związki, które wydziela roślina w upalne, słoneczne dni, mogą ją otaczać i również dotkliwie poparzyć. Do pracy przy barszczu używajmy grubych rękawic (najlepiej syntetycznych) i ochronnych okularów. Jak zachować się w przypadku oparzenia? Już przy podejrzeniu, że mieliśmy kontakt z barszczem Sosnowskiego, musimy dokładnie przemyć skórę wodą z mydłem i koniecznie chronić ją przed kontaktem ze światłem (przez co najmniej 48 h). W upalny dzień najlepiej chodzić okrytym niż narazić się na ciężkie oparzenia. Warto również umówić się na wizytę u lekarza, aby zaproponował specjalne maści. Zobacz, jak wygląda barszcz Sosnowskiego i omijaj go z daleka! Tekst: Michał Mazik, Redakcja zdjęcia tytułowe: Paweł Romanowski

Rośliny trujące – rośliny zawierające tylko w niektórych swoich częściach lub w całym organizmie roślinnym substancje trujące, toksyczne dla zwierząt (w tym człowieka), mogą to być takie substancje chemiczne jak np.: alkaloidy i glikozydy . Liczne gatunki roślin w większym lub mniejszym stopniu zawierają substancje trujące ^{Barszcz Sosnowskiego to jedna z najbardziej toksycznych roślin w Polsce. Zetknięcie z nią jest szczególnie niebezpieczne w upalne dni. W jej soku i olejkach eterycznych występują substancje toksyczne, które pod wpływem działania promieni UVA i UVB wiążą się ze skórą powodując oparzenia II i III stopnia. Dodatkowo może powodować podrażnienia górnych dróg oddechowych, nudności, wymioty, bóle głowy oraz zapalenie spojówek. Straż Miejska we Wrocławiu przyjęła w tym roku już kilkadziesiąt zgłoszeń dotyczących występowania barszczu Sosnowskiego, z czego kilkanaście potwierdziło się. „Część zgłoszeń, które otrzymujemy dotyczy innych roślin podobnych do barszczu Sosnowskiego. Nasi strażnicy, którzy są przeszkoleni w jego rozpoznawaniu w każdym przypadku jadą na miejsce i sprawdzają, czy mamy do czynienia z tą niebezpieczną rośliną” – powiedział PAP rzecznik prasowy Wrocławskiej Straży Miejskiej Waldemar Forysiak. Wskazał przy tym, że miejsca występowania barszczu Sosnowskiego powtarzają się, gdyż nawet jego profesjonalne usunięcie nie zawsze powoduje, że roślina zostanie całkowicie zlikwidowana. We Wrocławiu zlokalizowano ją w ostatnim czasie w Parku Klecińskim i na Grobli Kozanowskiej. W rozmowie z PAP dr Janusz Mazurek z Katedry Ogrodnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu zwrócił uwagę, że zagrożenie barszczem Sosnowskiego z roku na rok rośnie, ponieważ gatunek ten wyraźnie się rozprzestrzenia. „Taka jest specyfika tego gatunku, że jest on silnie konkurencyjny. Przez to, że ma bardzo duże liście powoduje zacienienie podłoża i w konsekwencji uzyskuje przewagę w swoim środowisku kosztem innych roślin” – wyjaśnił. Wskazał przy tym, że jego przemieszczanie w danej lokalizacji jest niewielkie (przyjmuje się, że jest to ok. 10 metrów rocznie), co wynika z ograniczonej możliwości rozprzestrzeniania się nasion. Z drugiej jednak strony – jak podkreślił – roślina ta tworzy coraz liczniejsze ogniska ponieważ jej nasiona bardzo łatwo są przenoszone przez człowieka, na oponach samochodów, czy butach. Barszcz Sosnowskiego bardzo często występuje też w pobliżu rzek i innych cieków wodnych, ponieważ jego nasiona w bierny sposób mogą być rozprowadzone wraz ze strumieniami. Dr Mazurek zwrócił uwagę, że problem związany z występowaniem barszczu Sosnowskiego dotyczy obecnie całej Polski, w tym także Dolnego Śląska. Trafił on do Polski pod koniec lat 50. ub. stulecia ze Związku Radzieckiego jako roślina pastewna, przeznaczona na pasze, którą masowo wprowadzano do uprawy w PGR-ach. „Z tego co mi wiadomo, pierwsze próby z uprawą tego gatunku były przeprowadzane właśnie na terenie Wrocławia przez Ogród Roślin Leczniczych Uniwersytetu Medycznego w 1957 roku. Przyjmuje się z dużym prawdopodobieństwem, że takie były początki. (…) Zaczęto propagować uprawę tego gatunku i dopiero z czasem okazało się, że ma właściwości silnie parzące” – tłumaczył. Z tego względu zrezygnowano z jego uprawy, jednak w sposób niekontrolowany zaczął się on rozprzestrzeniać. Ekspert wskazał, że nie ma jednego właściwego sposobu walki z tą rośliną. „Cały problem z występowaniem i z rozprzestrzenianiem się barszczu Sosnowskiego polega na tym, że początkowo jego poszczególne lokalizacje nie są dostrzegane. W momencie, kiedy roślina się już rozrośnie i zaczyna stwarzać problem, to automatycznie w danym siedlisku pojawia się bardzo duży bank nasion” – zauważył. „Choć co roku kwitnie zaledwie ok. 10 proc. roślin, jest to wystarczające, żeby wydały bardzo dużo nasion, które spadają do gleby. Nawet jeżeli w danym roku wytnie się te rośliny, które kwitły to i tak w roku następnym w wyniku kiełkowania będą pojawiały się kolejne. Takie jest przystosowanie się tego gatunku do ekspansji na nowe siedliska” – tłumaczył. Dlatego – jak mówił – ważne jest regularne koszenie, nawet kilka razy w roku. „Jednak to nie wystarczy. Dość dobrze sprawdziły się środki chemiczne, ale możliwość ich masowego stosowania jest bardzo ograniczona, szczególnie jeśli mówimy o klasycznym opryskiwaniu danej powierzchni, bo część tych środków dostaje się do gleby i dochodzi do jej skażenia. W związku z tym wprowadzono metodę, w której specjalnymi urządzeniami wstrzykuje się środki chemiczne bezpośrednio w szyjkę korzeniową. Jest to dość efektywne, tylko że uciążliwe, bo trzeba indywidualnie do każdej rośliny podejść i takie wprowadzenie zastosować” – mówił dr Mazurek. Inny sposób polega na okrywaniu roślin czarną włókniną w ich początkowej fazie rozwoju. „Wówczas zostają one pozbawione dostępu do światła i giną. Funkcjonuje też sposób, aby ścinać kwiatostany, jednak trzeba to zrobić w odpowiednim momencie, czyli wtedy, kiedy są już zawiązki nasion, ale nie spadały one jeszcze do gleby” – dodał. Jak podkreślił, aby w efektywny sposób wyeliminować problem ważne jest stosowanie kilku metod jednocześnie. „Dlatego tak dużą uwagę należy poświęcić temu, aby jak najszybciej wykrywać nowe ogniska, bo im szybciej zacznie się walkę tym łatwiej będzie w dłuższej perspektywie sobie z tą rośliną poradzić” – wskazał ekspert. (PAP) autorka: Agata Tomczyńska ato/ itm/} . 250 344 454 459 446 452 22 105

barszcz sosnowskiego a krwawnik